𝐒𝐮𝐬𝐦𝐚𝐤

Susup kaldım hayatımın en güzel döneminde. 

Kalanlar sadece kağıt ve kalem ellerimde. 

Dökmeye başladım düşüncelerimi dizelere.

Bilebilir miydim bu kadar kolay olucağını bilmiyorum. 

Öğrendim insan düşününce değil hissedince yazdığını

Dünya daha önce hiç bu kadar renksiz gelmemişti gözlerime

Anlayabildim şairleri şiir yazmayı öğrenince

Döktüm duygularımı kalem ile dizelerime

Bende böyle başladım konuşmaya 

Artık anlamıştım gerek yoktu susmaya

Susarak ne kadar devam edicektim hayata

Susmak benzerdi küçük yaşta gelen baba tokatına 

Asıl şimdi anlamıştım susmak bu dunyada ne fayda. 

(Şiiri kendi duygularım ile değil daha çok şair gözüyle bakarak yazdım)